Rozdział 6 część 3

  *OCZAMI ELIZABETH*

-Jutro wylatujecie i chyba musiałbyś się zacząć pakować, prawda?-Zapytałam chłopaka.

-Jezu, zapomniałem.-Podszedł do szafy i wyciągnął z niej małą walizkę. Otworzył ją i zaczął pakować pakować do niej koszulki, spodnie i bieliznę, następnie poszedł do łazienki. Czekałam na Georgea, który po chwili wrócił ze spakowaną kosmetyczką.-Spiszesz mi co musiałbym wziąć?

-Jasne.-Chwyciłam kartkę i długopis.-Podyktujesz?

-Ok, to pisz: szczoteczka, szczotka, pasta do zębów, szampon, żel pod prysznic, krem, dezodorant, ładowarka, bluza, kurtka...to chyba wszystko, a ewentualnie dokupię coś na miejscu.

-To proszę, sprawdź czy wszystko masz.-Podałam mu listę.-Idę zobaczyć co u Josha.

-Ok.

Wyszłam z pomieszczenia, stanęłam pod drzwiami do pokoju brata, zapukałam, a następnie weszłam.

-Josh?

-Tu jestem!-Był nachylony i szukał czegoś pod łóżkiem.

-Pakujesz się?-Zadałam pytanie.

-Tak, tylko nie mogę dosięgnąć ładowarki. Wpadła pod łóżko. Mogłabyś ją sięgnąć?

-Już.-Weszłam pod łóżko i wyciągnęłam ową ładowarkę.

-Masz ją?

-Proszę.-Podałam przedmiot bratu.

-Dzięki.

-Nie ma za co.

-Nie będzie Ci się nudzić z Elyarem?

-Chyba nie.

-JJ bierze laptopa i możemy rozmawiać na skype.-Uśmiechnął się do mnie.

-O faktycznie. Zapomniałam.

-Powiesz Jaymiemu, żeby się spakował?

-Już idę.-Wyszłam z pomieszczenie i udałam się do pokoju Jaymiego. Kiedy już stałam pod drzwiami weszłam do pokoju bez pukania. Przyłapałam Jaymiego i Ollyego na nietypowej sytuacji. Oni się kochali, a ja tak po prostu weszłam im do pokoju.- Jezu! Przepraszam!

Szybko wyszłam z pokoju i trzasnęłam drzwiami. Poszłam do swojego pokoju. Było mi tak głupio. Położyłam się na kanapie.

-Żyjesz?-Do pomieszczenia wszedł Jaymi.

-Dochodzę do siebie.-Powiedziałam pusto patrząc w sufit.

-Przepraszamy Lizz. Jest nam naprawdę głupio.-Spuścił głowę w dół.

-Jaymi, nic się nie stało.-Podeszłam i go przytuliłam.-Ale umyłeś ręce?

-Jasne.-Zaśmiał się.

-Idę do Josha, a potem do Geo. I Josh powiedział, że masz się pakować.-Powiedziałam, następnie wyszłam z pokoju, a przede mną mój przyjaciel. Podeszłam pod drzwi brata i weszłam do pokoju.

-I co?-Zapytał.

-Umm, już się pakuje.

-To dobrze. Dziękuję Lizzy.-Dał mi buziaka w policzek.

-Dobra, wracam do Georgea.-Przytuliłam Josha i wyszłam z pokoju Josha, następnie udałam się do przyjaciela. Weszłam do pokoju. George chyba brał prysznic, więc postanowiłam na niego poczekać i usiadłam na łóżku. Czekałam, ale Geo jeszcze nie przyszedł... Minęło już 10 minut. Chwyciłam książkę z półki i przeczytałam jej tytuł ,,Idiota? Tak, to ja!". Zaśmiałam się i zaczęłam czytać pierwsze strony. Okazuje się, że książka nie ma dokładnie takiej samej fabuły jak tytuł. Jest o rozwodzie pewnej pary, a nazwa ,,idiota" odnosi się do głównego bohatera, który jest winien rozpadowi małżeństwa. Spojrzałam na zegarek... Kolejne 10 minut. Co się stało? Wstałam i podeszłam do drzwi łazienki. Zapukałam... Cisza. Otworzyłam drzwi, a George opierał się rękoma o umywalkę.

-Wszystko, ok?-Zapytałam.

-Tak. Już chyba tak.

-Co się stało?

-Troszkę źle się poczułem.

-Ale już dobrze, tak?

-Tak.-Spojrzał na mnie, a jego twarz zaczęła nabierać kolorów.- Pójdziesz ze mną na spacer?

-Oczywiście.-Uśmiechnęłam się. Pobiegłam do swojego pokoju i ubrałam wygodne trampki. Zeszłam na dół i założyłam kurtkę. Poczekałam na Georgea i mogliśmy iść. Wyszliśmy z domu, następnie zamknęłam drzwi na górny zamek. 

-Idziemy na London Eye?- Zapytał.

-Jasne, ale jest jeden mały problem...

-Jaki?

-Nie wzięłam pieniędzy.-Powiedziałam zmartwiona.

-Zapłacę.-Uśmiechnął się do mnie.

-Dziękuję.-Odwzajemniłam uśmiech.

-Chodźmy.-Chwycił moją rękę i poszliśmy do obranego celu.

-Często ci się zdarza, że nagle czujesz się słabo?-Przerwałam chwilę ciszy.

-Nie, teraz chyba po raz pierwszy.

-To dobrze.

-Martwiłaś się, prawda?-Zaśmiał się.

-Może...

-Wiem o tym. Widziałem strach w twoich oczach. Łudząco przypominają oczy Josha, różnią się jedynie kolorem. Też zawsze widać w nich strach lub szczęście.-Powiedział lekko zamyślony.

-I co jeszcze mi powiesz o podobieństwie moim i Josha?-Zapytałam posyłając mu zadziorny uśmiech.

-Macie podobne charaktery. Oboje dbacie o swój wygląd, tylko ty odrobinę mniej, Josh przywiązuje do tego większą uwagę. Jesteście pewni siebie, ale Josh jednak bardziej wie o swoich zaletach, co nie znaczy, że nie zauważa swoich wad.Najczęściej, kiedy  jest wam głupio spuszczacie głowę w dół. -Przymknął lekko jedno oko zastanawiając się nad czymś.-To chyba najważniejsze rzeczy. Mógłbym jeszcze kilka cech znaleźć, ale właśnie doszliśmy do London Eye.

Miał rację. Przed nami stało wielkie koło młyńskie.

-Łał

-Nigdy tu nie byłaś?-Zapytał zdziwiony.

-Nie, nie miałam w sumie okazji.

George podszedł do budki z biletami.

-Dobry wieczór. Poproszę 1 bilet ulgowy i 1 bilet normalny.-Powiedział do kobiety siedzącej za kasą.

-Proszę.-Kasjerka podała mu bilet.-To będzie 39.78 euro.

Chłopak wyjął 40 euro i podał kasjerce. Kobieta przeliczyła pieniądze i wydała mu resztę.

-Życzę miłej jazdy.

-Dziękujemy.-George odwrócił się i podziękował kasjerce.

-Zawsze nosisz w portfelu euro?-Zapytałam rozbawiona.

-W małej kieszonce zawsze mam w razie czego 100 euro.-Powiedział.

-W razie jakiej potrzeby?

-Nieoczekiwanej podróży?-Zaśmiał.

-Ale raczej każdy by cię ostrzegł, że jedziesz gdzieś, gdzie walutą jest euro, prawda?

-Może tak, może nie.-Zaśmiał się.

Podeszliśmy do kapsuły i do niej weszliśmy, a obsługa zamknęła drzwi.

-Podobno kapsuła mieści 25 ludzi, więc czemu jedziemy tylko we dwoje?

-Kiedy jest mało ludzi wpuszczają dwójkami lub trójkami.

Rozejrzałam się. Faktycznie było mało ludzi, może około 20 osób. Ruszyliśmy powoli wznosząc się do góry. Na dole ludzie jeszcze wsiadali.

-To jest niesamowite!

-Widzę, że jesteś bardzo, bardzo podekscytowana.

-Aż tak to widać?-Zaśmiałam się.

-Nieeeeeeee.

Już byliśmy na samej górze.

-Jestem królową świata!!!-Rozłożyłam ręce i wykrzyczałam. Po chwili usiadłam koło Geo.

-Podoba ci się?-Uśmiechnął się.

-Bardzo to za mało powiedziane. Nie ma słów, żeby to opisać.-Zaśmiałam się.

-Zaraz wysiadamy.

-Już?-Zapytałam zasmucona.-Jedziemy dopiero 15 minut.

-Nie, jedziemy prawie 30 minut.-Poprawił mnie.

-Jak to?

-No tak, jesteś na tyle podekscytowana i masz wrażenie, że jedziemy krócej i szybciej.

-Racja.

Wagonik się zatrzymał, obsługa otworzyła drzwi, a my wysiedliśmy.

-Było tak... No wiesz! Nie mogę znaleźć słów.

-Rozumiem.-Zaśmiał się.-Wracamy?

-Tak, jestem już zmęczona.-Powiedziałam i przetarłam oczy.

-Jeszcze chwilę temu tryskałaś energią...

-Ale teraz jestem zmęczona.

Byliśmy już w zasadzie w połowie drogi, kiedy ktoś za nami krzyknął.

-Ej, Shelley!-George obrócił się i nie wyglądał na zadowolonego.

-Czego chcesz Marcus?-Wysyczał.

-Widziałem, że z kimś idziesz i chciałem zobaczyć co to za dobra dupa.

-Nie mów tak o niej, jasne?!-Krzyknął zdenerwowany.

-No co Shelley? Nie podoba ci się coś? Zobacz, dobry towar do pieprzenia.-Podszedł i ścisnął moją pupę. Odepchnęłam chłopaka.

-Odpierdol się od niej!

-Bo co mi zrobisz spaślaku?-To było ponad siły Georgea. Uderzył chłopaka z pięści w twarz, a z nosa ,,Marcusa" poleciała krew.

-Tak się chcesz kurwa bawić?!- Marcus rzucił się na Georgea i zaczął go kopać po brzuchu, następnie bił go po twarzy.

-Zostaw go!-Podbiegłam do Marcusa i go odepchnęłam.-Idź już!

-Dobra, dobra.

-Wypierdalaj powiedziałam!

Chłopak odwrócił się i odszedł. Szybko podbiegłam do Georgea i uklęknęłam przy nim. Pluł krwią.

-Jest bardzo źle?

-Nie, dam radę.-Wstał przy mojej pomocy.

-Krew ci leci z wargi.-Wyciągnęłam chusteczkę i wytarłam wargę chłopaka.-Trzymaj ją przy ustach.

Weszliśmy do domu. Zaprowadziłam go do jego pokoju i kazałam mu się położyć na łóżku.

-Poczekaj.-Pobiegłam na dół do lodówki, wyciągnęłam butelkę wody i owinęłam ją w ręcznik, następnie z apteczki wyciągnęłam plastry, kolejno wbiegając po schodach do pokoju.

-Masz, przykładaj do brzucha.-Podałam mu okład. Wyciągnęłam z opakowania najwęższy plaster i przykleiłam go do wargi Georgea.-Masz szczęście, że tylko lekko cię skopał w ten brzuch,bo mogłeś mieć coś uszkodzone.

-Przepraszam.

-Za co?

-To ja zacząłem tą bójkę.

-Ale chciałeś mnie bronić, więc nie mam nawet o co być zła... Dziękuję.

-Za?

-Za to, że chciałeś mnie obronić.

-Każdy by to zrobił na moim miejscu.

-Uwierz, że nie każdy.

-To w takim razie nie ma za co.

-Jeszcze cię ten brzuch boli?

-Nie, już prawie nie.

-To dobrze. Ta warga nie jest mocno rozcięta, więc myślę, że zagoi się za jakieś dwa dni.

-Mogę iść się umyć?

-Nie zabraniam ci.

-To wracam za moment.

-Ok.

George wszedł do łazienki, a ja położyłam się na łóżku. Byłam wykończona. Dziwiłam się czemu nikt nie przyszedł sprawdzić co się dzieję. Spojrzałam na zegarek i wszystko stałosię jasne. Była godzina 1 w nocy i każdy już spał. Po chwili przyszedł Geo. 

-Jesteś zmęczona.

-Troszkę.

-Wyciągnij z mojej szafy sweter i się przebierz, i chodź do łóżka.

Wyciągnęłam sweter, poszłam do toalety, przebrałam się i przyszłam do Geo.

-Poczekaj, jeszcze zmyję makijaż.-Pobiegłam do mojej toalety i wykonałam tą czynność. Wróciłam.-Kim był ten Marcus?

-Chłopak, który mnie w szkole gnębił.-Posmutniał.

-Przykro mi.

-Ale już o tym zapomniałem.

-Tulimy?-Uśmiechnęłam się.

-No chodź.-Rozłożył ręce, a ja się w nie wcisnęłam i wtuliłam w jego tors.

-Dobra, teraz idziemy spać.-Powiedziałam. Przeturlałam się obok niego, a Geo mnie przytulił.

-Dobranoc.

-Dobranoc.

Już po chwili spaliśmy.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mam nadzieję, że się podobał rozdział, a wszelkie uwagi proszę pisać w komentarzach :)

Komentarz=Motywacja dla mnie do dalszego pisania

Za każdy komentarz serdecznie dziękuję :)

Wasza

Little Worm x